PARABOLANI

PARABOLANI

plebeii quidam famulitio Ecclesiarum, Xenodochiorumque deputati, et quasi adscriptitii glebae: ut sicut illis omni vitâ ab agrorum cultura recedere non licebat; ita his a servitio aegrorum, qui in Nosocomiis residebant. Sic dicti, quia se in periculum maximum coniecerunt, ut qui aegrotos publice in Alexandriâ civitate curabant. Grassante enim, ut non raro assolet, peste, et ipsi rapiebantur, et id muneris contemptâ vitâ suscipiebant. Horum quingenti vel sexcenti erant sub Episcopo, quod non parum negotii Aegypti Praefectis facessebant. L. 22. Cod. Theodos. de Epise. et Cler. Baronius, A. C. 416. De qua illorum Confratria vide quae habet Malbrancus de Morinis l. 10. c. 38. Nomen a Graeca voce παράβολος vel παραβαλλόμενος, quam vocem per εναποκινδινένων reddit Hesych. Proprie vero παραβόλου nomen audacem signat, et late sane patet de omnibus in quibus audacia potest consistere; Graeci tamen illi hominum generi peculiariter attribuerunt, qui ad bestias depugnandas et conficiendas operam locarent. Παραβόλους namque et parabolanos nemo dictos fuisse ignorat, quos aliter Confectores appellârunt Latini atque etiam Audaces, ut a Viris doctis pridem est observatum, Salmas. ad Trebell. Pollionem Gallien. c. 12. Atque hinc in Ecclesiam veterem vox accepta, quae institutô hôc hominum ministeriô aegrotis mortuisque, quibus nemo erat qui curaret aut efferret, voluit consultum: cum id prius vel privatô solum sumptu, vel publicô, sed extra ordinem; a quibusdam factitatum legamus. Namque Cimon, apud Corn. Nepotem, c. ult. complureis pauperes mortuos, qui unde efferrentur, non reliquissent, suô sumptu extulit. Et apud Aurelium Victorem, Gallo Volusianoque favor quaesitus est, quod anxie studioseque tenuissimi cuiusque exsequias curarent. M. quoque Antoninus Philosophus Imperat. apud Iul. Capitolin. c. 13. laudatur, quod sumptu publicô vulgaria funera iuberet efferri: etc. Iidem etiam Parabolarii, item Copiatae dicti sunt, vide Casaubon. Salmas. ad Capitolin. loc. cit. et Salmas. de Modo Usurar. c. 5. p. 198. Iac. Gotofredum ad leg. 42. Cod. Theodos. de Episc. et Cler. Alios. Hinc Parabolare, id est, periclitari: quam vocem, in antiquissimo codice Bibliothecae Puteanae, in Epistola Pauli ad Philipp. c. 2. v. ult. haberi verbaque Graece sic sonare: Διὰ τὸ ἔργον τοῦ Χριςτοῦ μέχρι ςθανάτου ἤγγισε, παραβολευσάμενος τῆ ψυχῇ, Parabolatus est de anima sua, monet Salmas. de modo Usur. p. 196. et Iac. Gotofredus, praefati,